Jabłka

Budowa jabłka

Budowa jabłka

System naturalny dzieli owoce na familie, czyli na 15 klas:

Kalwile, części mięsno tychże są rzadkie, balsamiczne, podobne do malin łub poziomek i mają zapach. Siedziba ziarnkowa jest otwarta, lub na w pół otwarta, łupka nieco tłusta, a w budowie są nieregularne.

Grzechotki, części mięsne znacznie ciągłe, bez lub bardzo mało zapachu. Siedziba ziarnkowa zupełnie otwarta, budowa do kalwilek podobna, przecież albo więcej okrągława, albo płasko – okrągła i z dość długim końcem, zwłaszcza u jabłek tak zwanych „do pieczenia”.

Mieszane kalwile, części mięsne gęste, delikatne ziarnkowe podobne do renet. Siedziba ziarnkowa szeroka i na szerokość jabłka otwarta; ziarnka okrągławe, budowa różna, najczęściej jednak do kalwilek podobna.

Jabłka różane, części mięsne bardzo rzadkie, gąbczaste, poddające się ciśnięciu palca, łupka jak też i owoce pachnące, smak delikatny często słodkawy, ale nie podobny do malinowego lub poziomkowego; łupka delikatna, cienka i błyszcząca, kształt różny po największej części, na górnej połowie szorstki.

Gołąbki, części mięsne gęściejsze od jabłek różanych, ale jeszcze delikatniejsze i więcej szpilkowate i dlatego często do renet podobne, kształt podłużny lub podłużno-okrągły, łupka bardzo cienka, delikatna i błyszcząca.

Jabłka funtowe, części mięsne grubo – ziarniste, łupkowate, słodko – kwaskowate, bez woni kalwilek i różanek. Owoc nader wielki, płasko-okrągły, albo także wysoko zbudowany, często nawet kulisty.

Przy następnych gatunkach renet trzeba skład części mięsnych jako podstawę do rozpoznawania użyć, u nich bowiem natrafiamy na różnorodne kolory, różne stopniowanie łupki od gładkiej, aż do rdzawej i prawie każdy kształt od cytrynowego pepinga, aż do renety z Kanady. Części mięsne renet są ciężkie tj. gęściejsze, a przy zupełnym dojrzeniu szpilkowate. Charakter więc renet polega na składzie części mięsnych, które oprócz swojój gęstości, drobno-ziarnistych i szpikowatych części, zawsze właściwy sobie zapach mają tj. renetowy, również mają smak winno – słodki; dzielą się na następujące grupy:

Renety rambour, jednobarwne, znacznej wielkości, nieregularnego kształtu często podobnego do kalwilek.

Jednokolorowe lub woskowe renety małej lub średniej wielkości, regularnego kształtu bez znacznych wypukłości i garbów.

Renety borsztówki, małe, czasem zupełnego pokrytego i prążkowego koloru, regularnego płasko-okrągłego albo zatępionego kulistego kształtu, gładkiej łupki, często brodawkami a rzadko rdzą pokryte.

Renety czerwone, po części pokrytego lub prążkowego koloru, kolor zupełny jest tylko zielonkowaty lub jasno żółty, najczęściej nie mający plam rdzawych i punktów. Tylko słabo-źółty kolor i czysta bez plam czerwoność, rozróżnia te renety od renet złotych.

Renety siwe są te, których łupka jest po największej części lub zupełnie rdzawią powłoką pokryta.

Renety złote, ich kolor jest zupełnie złoto-żółty, a na stronie słonecznej po części prążkowo – czerwony, ale ta czerwoność brudnieje przez figury i punkty rdzawe.

Przy X i XII klasie renet należy przy rozpoznawaniu ich koloru zważać na dojrzałość i normalne stanowisko, gdyż często można by czerwoną renetę wsiąść za złotą i odwrotnie. Wszystkie owoce, które do tych 12 familii nie należą, są albo a) prążkowe, albo b) nie prążkowe.

Pierwsze nazywają się:

Prążkowate bez różnicy na zewnętrzne lub wewnętrzne oznaki; do nich należą wszystkie prążkowane jabłka, które nie zostały wcielone do wyżej wymienionych familii.

Pozostające gatunki jabłek są albo płasko-okrągłe, albo ku górze kończaste.

Kończaste bez względu na oznaki albo kuliste ze spaczonym sklepieniem kielichowym.

Płaskie również bez względu na oznaki.

Z powyższego rozkładu wynika, że tylko grupy od I do XII mają prawo do naturalnego pokrewieństwa między sobą, zaś grupy XIII do XV tylko sztucznie powstały.