Śliwki

Przy śliwkach należy tak samo, jak i przy czereśniach nasamprzód uważać na botaniczne znaki rozróżniające dwa plemiona: drzew śliwkowych i drzew śliwek węgierek.

Drzewo śliwkowe jest średniej wielkości; liście ma eliptyczne, karbowane, pikowane, nieco pomarszczone; latorośle gładkie z podwójnymi zielono-białymi kwiatkami, a owoce podłużne. Przez sztuczne, a nawet przypadkowe przeniesienie pyłku kwiatowego jednego gatunku na kwiat drugiego, powstało mnóstwo pośrednich gatunków tak, że już teraz według wegetacji trudno rozpoznać, czy ten lub ów gatunek do pierwszego lub drugiego rodzaju należy. Wegetacja, mianowicie przymioty latorośli, podają nam najlepsze znaki do rozróżnienia różnych gatunków śliwek. Na naturalne grupy śliwek dzielić nie potrzeba, gdyż te dwa wyż wymienione i zjednoczone systemy zawierają w sobie wszystkie ważniejsze oznaki, które do rozpoznawania gatunków służyć by mogły.

Śliwki są podzielone na następujące klasy:

Prawdziwe węgierki, owoc mają podłużno-jajowy, a latorośle nagie.

Damasceńskie węgierki z podłużno-jajowym owocem i miękko-włosistymi latoroślami.

Węgierskie damascenki, które mają owoc okrągły lub okrągławy, a latorośle nagie.

Prawdziwe damascenki z okrągłym lub okrągławym owocem i miękko-włosistymi latoroślami.

Każda z tych klas dzieli się podług koloru owocu na 5 rzędów a to: 1) niebieskie, 2) czerwone, 3) żółte, 4) zielone, 5) pstre.

Każdy rząd dzieli się na podrzędny oddział, który Wskazuje wielkość owocu: duże, średnie, mniejsze owoce.